ලස්සන වන මල් පිපිලා
මදහස දෙනවා
කොවුල් ගීත උක් දඬු
දුණු දිය හඩවනවා
නව තඹ වැල්ලේ රත්
රොන්සුනු විසිරෙනවා
විජය කුමරු තම්මැන්නා පුර
එළඹෙනවා ...
නිළුපුල් දෙනුවන් ආදරයෙන්
පිපිදෙනවා
කුවෙණිය ඇගෙ වරලස සුදු
මල් ගවසනවා ....
රන් හූයෙන් රටා දමා සළුව වියනවා
සුමුදු සළුව විජයිඳු ගත
වට දැවටෙනවා .......
මිණි කිංකිනි සළඹ සලා
ඇය හිනැහෙනවා
සැලෙන දෙතොල් අතරින්
පෙම්බස් මුමුණනවා ....
හිරු කුමරුන් විල සියපත්
මුහුණු සිඹිනවා
දෙහදක බැඳි ආදර සොම්නස
උතුරනවා ....
එදා පිපුණ නිලුපුල් මල්
පෙති මැලවෙනවා
වරළස සැරසූ සුදු මල්
බිම ගිලිහෙනවා
රණ් හූයෙන් වියූ සළුවෙ
රටා ඉහිනවා
ගිලිහුනු සමනළ් තටු මත
ඇය තනිවෙනවා .....
ඒ ක්‍රිස්තු පූර්ව 543 යි.. එය මේ මනරම් ගීයට සම්බන්ධ පසුබිම් කතව ගොඩනැගෙනා වර්ෂයයි. ඉංදියාවෙන් පිටමන් කරන ලද විජය කුමරු ලක්දිව තම්මැන්නා වෙරළෙන් ගොඩබිමට සේන්දු වෙයි. ඒ ඔබ දන්නා කතාවයි.මේ ඒ ඇසුරින් සෝමතිලක ජයමහ නම් උදාර ගායකයානෝ ගැයූ ගීතයයි .
විජයාවතරණයත් සොබා දහමත් මැනවින් කැටිකොට මේ මනරම් ගීය නිමවී ඇත.අහක දැමීමට එකදු වදනක් හෝ නොමැති මෙය වචනයෙහි පරිසමාප්ත අරුතින්ම නියම හෙළ ගීයකි..
ලස්සන වන මල් පිපිලා
මදහස දෙනවා
කොවුල් ගීත උක් දඬු
දුණු දිය හඩවනවා
නව තඹ වැල්ලේ රත්
රොන්සුනු විසිරෙනවා
විජය කුමරු තම්මැන්නා පුර
එළඹෙනවා ...
මෙතරම් ලස්සන වචන නම් මින් පෙර දැක නැතුවාසේය..ගීයට පෙර මනරම් සිතාර් වාදන ඛණ්ඩයකි. අවට මල් පිපී හිනැහෙයි..කොවුල් ගී ඇසෙයි. එසේනම් එය වසන්තයක්ම විය යුතුය. උක් දඩු දුණ්න දරන්නා නම් අනංගයෙකි. තඹ පැහැ වැල්ල හරහා අමුත්‍තෙකුගේ අවතීර්ණය සිදුවෙයි.. ගීයෙහි අභිමානවත් ලෙස ගැයෙන්නේ විජය කුමරුගේ පැමිණීමයි.
නිළුපුල් දෙනුවන් ආදරයෙන්
පිපිදෙනවා
කුවෙණිය ඇගෙ වරලස සුදු
මල් ගවසනවා ....
රන් හූයෙන් රටා දමා සළුව වියනවා
සුමුදු සළුව විජයිඳු ගත
වට දැවටෙනවා ....
වරළස සුදු මල් ගවසාගෙන සේද සළු වියනා තරුණියකි.විජය කුමරුන් ඇයට පෙම්බැඳි බවක් කෙලින්ම නොකියවෙයි.. එහෙත් නිළුපුල් දෙනුවන ආදර පිරී ඇති කතාවක් කියැවේ..ඇය වියූ සළුවෙන් කුමරුගේ ගත සැරසේ..එසේනම් මෙතන ඔවුනවුන් ලංවී ඇති අයුරකි..සැබෑ පෙම් දමකි. මේ ලක්දිව පලමු රාජකීය ප්‍රේමයද .....
මිණි කිංකිනි සළඹ සලා
ඇය හිනැහෙනවා
සැලෙන දෙතොල් අතරින්
පෙම්බස් මුමුණනවා ....
හිරු කුමරුන් විල සියපත්
මුහුණු සිඹිනවා
දෙහදක බැඳි ආදර සොම්නස
උතුරනවා ....
දෙවන කොටසෙහි අනුමාන ප්‍රේමය මතැනදී සැබෑවක්ව කියැවේ.මිණි කිංකිනි සලඹ සොලවමින් ඇය පෙම්බස් දොඩයි.කදිම සංකේතයක් ගීයෙහි එයි.ඒ හිරු කුමරුන් සියපත් මුහුණු සිපගැනීමයි.ඒ විලස විජය කුමරුන් ඇයව සිපගන්නටද ඇත.. කාගේවත් බාදාවක් නොමැත.. මේ ප්‍රේමයෙහි ඇරඹුමයි..
එදා පිපුණ නිලුපුල් මල්
පෙති මැලවෙනවා
වරළස සැරසූ සුදු මල්
බිම ගිලිහෙනවා
රණ් හූයෙන් වියූ සළුවෙ
රටා ඉහිනවා
ගිලිහුනු සමනළ් තටු මත
ඇය තනිවෙනවා .....
අවසන ඇත්තේ වේදනාවයි...වෙන්වීමයි.. නෙරපීමයි.. ඇය තැවෙයි , හඬයි , වැලපෙයි...
අවට මල්ද මැලවී ඇත. ඇය තැනු සියළු සිහින මාළිගා බිමට පතිතවී ඇත.ප්‍රේමයෙහි නාමයෙන් ඇය ඔහුට පිදූ කිරුළ අද ඇයටම එරෙහිවී ඇති සැටියකි.ඉන්පසු ඇයට වූදේ ඔබ දනියි.ඉතිහාසයෙහි පළමුවරට වංචාවකින් පසු ලක්දිව සිහසුනේ විජය රජු රජවෙයි...
ඇයගේ සෝකී හඬ රජුට නෑසෙයි...
ගීයෙහි කතාව එයයි..සබඳ ඔබ මෙය බොහෝ කලකින් අසා නැතුවා විය හැක. මංද යත් ඒ අද කිසිම මාධ්‍යකින් මෙවැනි ගී ප්‍රචාරය නොකරන නිසාවෙනි.අද බොහෝ දෙනාහට ඉතිහාසය අමතකය.එහෙත් මෙවැනි ගීයකින් හෝ එය සිහිපත් කිරන්නට පුළුවන් නම් එයද යම් සැනසීමකි .
- ජගත් ප්‍රසන්න කුරුගම -
No comments:
Post a Comment